ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
«در آن حوالی افراد بسیاری را می شناخت و برای همین سفر را دوست داشت.آدم همیشه دوستان تازه ای می یافت وبا این وجود مجبور نبود هرروز کنار آنان بماند.اگر آدم همواره همان آدم های ثابت را ببیند-ودر مدرسه الهیات چنین بود- احساس می کند آنها بخشی از زندگیاش را تشکیل می دهند؛ و از آنجا که به بخشی از زندگی ما تبدیل می شوند، به تغییر دادن زندگی ما نیز تمایل می یابند. اگر آدم آنطور که آنان انتظار دارند عمل نکند ،او را به باد انتقاد می گیرند. چون هر کس فکر می کند دقیقا می داند که ما چگونه باید زندگی کنیم، امّا هرگز نمی دانند چگونه باید زندگی خودشان را بِزیَند.»
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کیمیاگر-ص50-پائولو کوئلیو