احساس می کنم آنکه درون من به پچ پچ و گفت و گوی گاه به گاه نشسته به مذاکره ی برد برد میان احساسات و افکار من و به نوعی آنها را به مصالحه ی با هم و مصلحت بینی آرام می کند و تعادل و آرامش برقرار می کند، «دشمن » من است.مصالحه ی درون معنا ندارد در راه تکامل.
تنش!
موقع پچ پچ،باید یقه اش را بچسبم و از ایمانش بپرسم!
