جمعه, ۱۲ آبان ۱۳۹۱، ۰۷:۳۴ ق.ظ
زنده ها
یه شاعری:
«نه فقط خدا، که انسان نیز مرده است:
ایستاده، تک و تنها
در زیر آسمانی خالی
بی هیچ چاره ای...»
جوابیه:
«این قلب قحطی زده ی ماست کاو فسرده است:
بتکده ای گرد گرفته
با سقف دوده زده یعنی که: آسمان
آونگ ساعت شهر
خواند سرود مرگ،
چشمان، خواب زده
برپا،
بی هیچ چاره ای................»
(از فرستنده ی اس کمال عذرخواهی به عمل می آید به دلیل اینکه نتونستم جلوی خودمو بگیرم به همراه جوابیه ام نذارمش رو وبلاگ)
آسمان