رویای روشن

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

درخششی

چشم هایم را زد

پلک ها را تنگ کردم:

                    روشنایِ راه راه

گشودم:

    میله های قفسی خرد

          آویزِ ایوان عمارتی

           که پنجره هاش لبریز بوی اساطیر بود

                    و مه و راز فضای باغش ،

 تابی بسته ی درختانی خشک و سبز، خالی تاب می خورد ،

              و نگاه های مرموز پیرمردی با پالتوی مشکی

                                                 زیر آفتاب نمور

                                                         قدم می زد آنجا                  

                                                                          29دی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ