در حد المپیک!

ببین!
ببین بهار آمده از سیم خاردار گذشته!
حریق شعله ی گوگردی بنفشه چه زیباست!(م.سرشک)
بابا جان مگه کوری؟! خب نگاه کن!
من برگشتم،و بی تعریف از خود، بهار با من آمد،در من!(به خونمون هم!)
بهار با من آمده .و در من قدم گذاشته با حریری که غم نیست، شگفتی‌ای مسحور و سرمست کننده‌ست،چنان که با شکوفه ی ارغوان می آید!به جان خودم!
سه روز پیش نیمه شب اومدم،از محضر دوستی که دلم رو به امانت پیش خودش نگه داشت و به جایش قول داد که بهارم رو پرشکوفه تر می کنه و کرد.
فردای اومدنم سرکی کشیدم به باغچه ی یه دوستی،میدونستم که بهار اونجام اومده،فقط خواستم،خواستم چشمام رو هم.....بماند!خودش می دونه!
اونجا همتون رو سیری دعا کردم.
امیدوارم دیر نشده باشه،
عید بر همه مبارک!

نفس گیر

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

از کجا آمد نهیب باد ، ناگاه در من

کاغذان خالی و گاهی سیاه با نقش های بی مزه را زیر و بالا کرد

پی دستخط مردی با کلاه و شال

                         خنده بر لب، پای افزار محکم، در آستانه یْ در

  و نگاهش در تلاقی با درخشانْ ماه

      در نگاهم مانده برجا ، هنوز

                      آشنایی دور یا نزدیک، نمی دانم:

 آیینه ای تکرار در تکرار در آیینه ای

              که دستی بی قواره  برون می آید و

     ناخن کشان

                  هی ناله وناله چون جیغ،

                                           آیینه،

آن طرف تر قار قار

              پرکشیدند از نهالی خرد،

.

.

.

خیابان خالی، شب تنها

پیاده رو با دانه های برف پچ پچ به راه انداخت....

                                                          27 دی

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 پ.ن:این متن بالا یک درمان است،نه شعر.دارویی که نفسم می گیرد وقت نوشتنش و،انگار که جدالی درونی، وسر آخر نفس راحتی می کشم ،باری را که به زمین گذاشته ام.این  چهار شعر پایین جدیدترین هاست. نقدهای شما مرا بیشتر یاری می کند.