ایستاده ایم سر چهارراه
چراغ ،سبز
قرمز
و گاه زرد،
بیدادِ سرما؛
دستکش هایم را جلوی دهانم می گیرم
-چی؟ چی می گی نمی شنوم!
- گفتم دوسـ.....
بخار.........
27 دی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
جیک جیک کنان هجوم می برند
بر لاشه ی مرگ
پای درخت:
شور و غوغا،
چند دقیقه بعد
با نوک های خونین ،پرمی کشند ،
دورِ دور،
جوجه هایی از درخت افتاده ،
بی تاب
پاییز92
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تصادفی و
ترکْ ترکْ شیارهای شکستِ شیشه ی ما
به روی دنیا....
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
احمق!فانوس کهنه ات را خاموش کن
در گمراه تاریکی
تنها راهِ مرئی، ٰنور است!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مثل خمیری که از میان فشار مشت بیرون زده باشد،
بیرون زده ام.
از روز،از نگاه ها، از خودم؛علیه خودم.
پشت به خود قدم می زنم ودور می شوم،
اما او تمام این روز لعنتی دنبال من راه افتاده،سمج.
و مثل یک فیلم صامت فقط من وخودم می دانیم چه می گوییم.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ما سال هاست
راه را بر جوشش چشمان مخفی سکوت
بسته ایم...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قبول نمی کنه که! می گه: پاهای تو بزرگ شدن!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شوخی نمی کنم!این دعوای هر روزه ی منه!
حس بدی دارم از اینکه
شب تا صبح را
جیرجیر می خندی
وقتی که گیجِ گیج فکرم را
تا ته فرو کرده ام ومی چرخانم
توی قوطی بی برچسب غم های شبانه ام
تا شاید تفاله ای باقی مانده باشد.
(قوطی ای پر از اثر انگشت
همه روی یکی،
که زبانت می گیرد
از روح مبهم عظمتش....)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
