Unknown

 گفت یا عاشق شیدا شو،یا از برما واشو.........¹

با اجازه برای مدّتی نمی دونم شاید طولانی از خدمتتون مرخص می شم، می رم «سربازی»!

                     حلال کنید اگر برای بعضی ها« طراحی سوال» کردیم وبرای بعضی دیگر احیانا ابراز وجود!

        «من»های شعرهایم (جز یکی)همه جمعی بودند وشاید انسانی ،اگر نه «من» کی باشم؟!

شاید یکی دیگه از شعرها رو براتون ایمیل کردم.

             دوستای من حواسمون رو جمع کنیم که«......در درون هر کدام ما عیسی‌ای هست...»²

             «درد» پیدا کنیم.اگر نه..........

                 خوابم نمی بره، میرم کمی بدوم! واقعا به دعاتون محتاجم!

هست این سخن را باقی‌ای،در پرده ی مشتاقی‌ای

                                         پیدا شود، گر ساقی‌ای مارا کند بی خویشتن..........¹

اینجا کسی بیدارست......

شریعت مطهراحمد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1.دیوان کبیر

2.فیه مافیه

Unknown

حال وهوای من، حالی ست «لاله گون»

بی دست وسر به خون،عاری ز هرچه «هست»

رقصان به باد عشق ،با اینکه پا به خاک

هست از پی امْ روان،«مجنون»،دوان،چو مست

تنها میان «دشت»، گویند:« وحشی است،

بیچاره دیده خواب ، در نقش  منجی  است

کرده به پا چو نوح،طوفان وکشتی ای

یا پارهْ بحر جهل، کرده ستْ¹ عصا به دست»

                      در خیل خواب خلق، افسانه شد «طلب»......

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1.می توانید« کرده» را بدون «ست» بخوانید.

-: ببخشید اشکالات رو،نخواستم شاعری کنم، غرض فقط عرض حال بود.

ـ: نه جون من بیا شاعری کن، حالا انگار وختی می کنه، چه گلی به سرمون می زنه!

-:سعی می کنم توی پست های بعدی کمی بحث روز بکنم.

دیوانه ام!

فارغ ز های وهوی کلاغان،

                    مَشکی به دوش

                                (ز اشک خورشید گیوه پوش)،

           دیوانه ای نشسته برسر صد آسمان سکوت

                           این چاهِ ظالِ پیرْ( افسانه ای درست):

          می افکند دو سه سنگی به چاه،

             تا عاقلان شهر را به تشنّج درآورد!

اعلانیه ای برای تولد(مانیفست کلاغی)

هان! منم من!

        من کلاغ شهر پائیزم،

                 که ابراهیم را ماندْ خموشی را!

 اگر نمرود،

          اگر حتّی کمانْ چوبین ِاینْ کودک صفت ها

                                                 نمی خواهد مرا،

  قار قار 

        من مولود پاییزم،

                     من تقدیر بی تغییر پاییزم!

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

-:دیدید توی  سرمای پاییز، چطور صدای کلاغ  سکوت رو می شکافه وجلو می ره؟ قائدتاً برای بعضی ها گوش خراشه، مثل نورِ اوّل، برای یه زندانی!

-: چه از خود راضی و جو گیر!

-: چه آدم از خود راضی ای!

-: آخه اسم اینم شد شعر؟!(خوب، انصافاً این یکی درست می گه!)

مانیفست اولیه

من در حریم  مرگ

روی خطوط سرخ سکوت

آرام ، قدم زنان ، سوت می زنم

من می شوم مفسّر یک خواب ،خواب خوش،

  دلواپسم،

        ازآن زمان که تو از صبح تا غروب، 

                  صدبار خودت را به خواب زدی تا مگر

   یک بار دیگر:.................آه!

«آهِ »تو بود که از سرِ انگشت تا فرقِ سرم را سوزاند ومن،

                   با پای برهنه ، چتری به دست ،

                                                 برای تو

نه از روی آنْ پلِ عابرْپیاده ی لنگِ میان مان،

  که از بینِ ازدحامِ بوق وصدای خشکِ ترمز واین چشم های خشمگین،

با چشم باز،

           دویدم.

زآن شب هنوز،   خوابم نبرده است.

-: شرمنده ام،  پیدا نکرده ام ، بجز

       چند تکّه کارتنْ پاره ی نو، برای چُرت......

 

( با عرض معذرت از این مالیخولیای ذهن باران زده ام)

 

سبحانی مااعظم شأنی!

-:من از مجنون شدن باکی ندارم

       ولی  لیلی شدن کار شما نیست!

از همیشه...

نماز حقیقت

صحنه

گر نیمه شب کودک تشنه ای از خواب می پرید

دست خورشید

 ازپس پرده ی خیمه شب بازی سوراخ وکهنه اش:

     لیوان آب لجن آلود/ [لبخند ماهگون/لالایی جیرجیرک ها] /به خوردش می داد

                                                                                         وباز خواب.

     پیش پرده

-          راوی:دریای آرام در ذهن کوچک ماهیان کجا می گنجید؟

                             آب آب/ سال های سال/آواز این دریوزگان کور بود.

   وقت سپیده بود

               اینبار مؤذن پیرآسمان

                              پوشید خرقه ی خیس همیشه اش

برق شهادتش بر گلدسته های خواب،

                             می زد نگاه هر ستاره ی بی چشم و روی را.

ولوله افتاد بین ماهیان،

             قامت بست موج،

                              باد به اقتداش،

                جنبید خواب ناخدا.

                       موج زلال حقیقت دریا را که  تاب داشت؟

پرده ی دوّم

تا آستانه ی ساحل رسید ،موج

-          غرید:  ای خلق بنگرید

                                   بشکنید زورق پندار های سست!

-          جارچیان[برسر هرکوی]:

                    این صبح، این خبر، کذب است،کذب!

                                       آی به هوش! طوفان نوح دیگری از راه می رسد.

-          راوی:خلق پا به فرار گذاشتند، هر یک پناه به کشتی وقایقی،

                                                                          تخته پاره ای،

پرده ی آخر

-          راوی:موج ،از کمر شکست

                             گریه امانش برید

                                  بر زانوان نشست

                             قطره ،قطره ، به سجده رفت.

         سربرنداشت دگر .

           ( آری، وقت طلوع آفتاب کذایی،

                        نماز حقیقت، یک رکعت بیشتر نداشت.)

[خاموش شد مکبّر آسمان]

وقتی آرام شد خاطر آزرده ی خلق،

            نماز به امامت خورشید/ در «صبح صادق»/اقامه شد.

دامان ساحل،/ نم داشت هنوز....

 

بی پرده

-          راوی: زآن پس/ هرجا که باد/ملازم باران/لرزه براندام خواب زده ای انداخت/ سرش داغ شد وبه شورآمد....../ نامش شد: سرماخوردگی!

 

(عزیزان ،بر قلم سستم ببخشید)

 

ما رایتُ الّا جمیلا....

گودال نیست، تخت سلیمان کربلاست

                                  حالا که می شود سر او تاج نیزه ها

شعر بلند پیکر او نیزه نیزه است

                                  آرایه کرده بود به خود واج نیزه ها

                                                                                                             (سیدمحمدحسینی)

زنده ها

یه شاعری:

«نه فقط خدا، که انسان نیز مرده است:

          ایستاده، تک و تنها

  در زیر آسمانی خالی

                           بی هیچ چاره ای...»

 جوابیه:

«این قلب قحطی زده ی ماست کاو فسرده است:

   بتکده ای گرد گرفته

                     با سقف دوده زده یعنی که: آسمان

 آونگ ساعت شهر   

                       خواند سرود مرگ،

                            چشمان، خواب زده

                                            برپا،

بی هیچ چاره ای................»

(از فرستنده ی اس کمال عذرخواهی به عمل می آید به دلیل اینکه نتونستم جلوی خودمو بگیرم به همراه جوابیه ام نذارمش رو وبلاگ)